„Na skutek robót około utworzenia jeziora na rzece Sole między wsią Czernichowem a Porąbką w r. 1934 zostały majątki prywatne jakoteż i gromadzkie przymusowo wywłaszczone. Gromada Międzybrodzie zmuszona była zgodzić się na wywłaszczenie niektórych części swego majątku, za co otrzymała kwotę 9 450 22 zł.
Po otrzymaniu tej kwoty zaczęto zastanawiać się na jaki cel jej użyć. Chodziło bowiem o to, aby gotówka otrzymana za majątek gromady pozostała w gromadzie, a cel na który została przeznaczona był widoczny i służyć wszystkim mieszkańcom tutejszej wioski. Zwołano zebranie wszystkich obywateli i postanowiono budować kościół.”
Międzybrodzie należało do parafii w Żywcu co bardzo utrudniało praktykowania życia religijnego mieszkańców z powodu dużej odległości od kościoła parafialnego. Gdy zrodził się pomysł o wybudowaniu kościoła za pieniądze otrzymane za wywłaszczenia, grupa parafian bezinteresownie przekazała swoje działki pod budowę tejże świątyni. Końcem czerwca 1936r. wykopano fundamentu pod kościół. Plan kościoła w stylu romańsko – gotyckim sporządził architekt inżynier L. Poleski z Krakowa a pierwszym prezesem Komitetu Budowy Kościoła był inżynier Emil Malich, zarządca lasów arcyksiążęcych w Międzybrodziu Bialskim. 6 września 1936r poświęcono kamień węgielny pod kościół. Poświęcenia dokonał ks. Franciszek Bednarczak, ekspozyt w Starym Żywcu, ponieważ tam Międzybrodzie z dniem 1 września 1936r. Zostało przyłączone.
Zaangażowany Komitet Budowy Kościoła do wybuchu wojny 1 IX 1939r. Doprowadził do wzniesienia ceglanego muru, dach nakryto dachówką oraz w prezbiterium wprawiono witraże. Z braku funduszy nie wybudowano zakrystii, natomiast pod wieżę przygotowano fundament.
21 kwietnia 1940r. ku uciesze mieszkańców Międzybrodzia odprawiono pierwszą Mszę św. Z benedykcją kościoła. Mszę celebrował ks. Proboszcz ze Starego Żywca ks. Franciszek Bednarczyk. Możliwość uczestniczenia we Mszy i to we własnym kościele niezwykle ucieszyła i podniosła na duchu miejscową ludność. Pierwszym proboszczem nowo utworzonej parafii został dotychczasowy wikariusz parafii w Starym Żywcu, ks. Franciszek Kapuściński, który do Międzybrodzia przybył 22 IX 1941r. Pierwszy i zarazem nowy ks. proboszcz jak zanotował kronikarz został „uroczyście i z radością przez ludność powitany”. Ks. Kapuściński razem z Komitetem rychło zabrał się do tynkowania wnętrza kościoła oraz wstawienia okien w nawie. Parafianie nie szczędzili własnego czasu jak i pieniędzy na rzecz swojej świątyni. 1 XII 1941r. Rozpoczęto budowę zakrystii którą przerwały mrozy.
W 1941r. Stolica Apostolska przyznała parafii w Międzybrodziu induct na odpust w uroczystość M.B. Nieustającej Pomocy. Matkę Boską Nieustającej Pomocy obrano za patronkę kościoła. Dotychczasowo rozważano obrania za tytuł świątyni „Wniebowzięcia M.B.” oraz „Królowej Korony Polskiej”. Z radością jednak obrano i przyjęto M.B. Nieustającej Pomocy gdyż, podobno takie było życzenie pierwszych mieszkańców którzy niegdyś myśleli o budowie kościoła. Postawa taka jednoznacznie świadczy o pobożności i przywiązaniu miejscowej ludności do kultu Matki Bożej.
Lata 1942 – 1945 to okres wzmożonego represjonowania miejscowej ludności co wyrażało się przez wywóz części ludności na roboty przymusowe do Niemiec, wysiedlenia międzybrodzian na rzecz niemieckiej ludności jak i przez zmuszanie do kopania okopów na lini frontu niemiecko-rosyjskiego. W 1945r. w kościele parafialnym podczas codziennej Mszy św. śpiewano „Gdy trwoga nas ogarnie, Matko wspomóż nas …” gdyż okupację niemiecką zastąpiła „armia wyzwoleńcza” która nie tylko wyrządziła szkody materialne ale także i szczególnie moralne.
W 1946r. Komitet Budowy Kościoła przystąpił do budowy plebanii co zfinansowano w pewnej mierze ze sprzedaży lasu gromadzkiego, a resztę pokryto ze składek. Twórcą planu plebanii był budowniczy z Żywca – Władysław Kos.
1 lipca 1946r. odwiedził (przejazdem) nowopowstałą parafię Adam kardynał Sapieha. Przybył on z Żywca a przez swoją życzliwość zjednał sobie parafian. W dniach od 31 sierpnia do 1 września kardynał Adam Sapieha przeprowadził w Międzybrodziu wizytację kanoniczą. Jego Eminencja zwidził parafię a także cmentarz który porównał do cmentarza na Monte Casino. Skutkiem Jego wizytacji było pomnożenie sympatii do jego osoby jak i większe przywiązanie do Kościoła katolickiego.
15.06.1947r ukończono budowę plebanii która w tym czasie była w stanie surowym.
8 sierpnia tegoż roku obowiązki proboszcza w parafii w Międzybrodziu Żywieckim przejął ks. Jan Władysław Hojdys. W tym czasie rozpoczęto prace wykończeniowe plebanii które zakończyły się 23 listopada.
26 czerwca 1948r. Kardynał Adam Sapieha poświęcił obraz Matki Bożej Nieustającej Pomocy wykonany przez miejscowego księdza. Został on uroczyście wniesiony do kościoła co było dla mieszkańców bardzo wyjątkowym i poruszającym wydarzeniem.
Pomysł o założeniu elektryczności we wsi i w kościele powstał w 1950r a w 1951r. został zrealizowany.
W czerwcu 1953r. odbyły sie pierwsze prymicje w parafii – prymicje ks. Józefa Prochota z Tresnej. W tym też roku poszerzono prezbiterium w kościele, przerobiono ołtarze boczne,położone posadzkę oraz wykopano 16 metrową studnię na użytek kościoła.
1954r. przyniósł bardzo złe wieści. Otóż zaczęły pękać śniany kościoła i wieża na której umieszczony był 80 kg dzwon. Sprawa była na tyle poważna, że oddano ją w ręce fachowców. Nowe plany architektoniczne opraował inż. architekt A. Widerman z Bielska a plany statystyczne inż. B. Opyrchał ze Szczyrku. Parafianie poczuli, że szykuje się przebudowa więc zaczęli gromadzić i pieniądze (od sierpnia do stycznia) zebrano 50 000 zł oraz piasku 175m3 oraz zagaszono 8,5 t wapna.
Rok 1957 przyniósł nakaz rozbiórki kościoła gdyż groził on zawaleniem. Około 70% budynku zostało rozebranych. Projekty przebudowy zostały opracowane przez Ryszarda Ojaka i Włodzimierza Lasorskiego z Krakowa a Włodzimierz Zakulski z Krakowa kierował rozbiórką kościoła. W wigilię Bożego Narodzenia tegoż roku ukończono budowę nowego kościoła. Jak notuje kronikarz „budowaa związana była z wieloma utrudnieniami ze strony władz (materiały) ale także i ze strony samych parafian (donosicielstwo)”. W tym też roku parafia otrzymała swojego pierwszego wikariusza, ks. Jana Nowaka.
W roku 1958 rozpoczęto budowę zapory i elektrowni w Tresnej oraz Elektrowni Porąbka-Żar. Jak odnotowuje kronikarz, rozpoczął się wtedy napływ robotników do Międzybrodzia przez co zaczęła zmieniać się sytuacja materialna. 14 lipca 1959r. odbył się pogrzeb ks. Józefa Prochota z Czernichowa który utopił sie w Bałtyku z powodu zawału serca w dniu 12 lipca. W pogrzebie licznie uczestniczyło duchowieństwo z ks. kardynałem Karolem Wojtyłą na czele. Lata 1960-62 to to okres przebydowy prezbiterium oraz jego dekoracji. Figury z gipsu wykonał artysta henryk Burzec z Zakopanego. W latach 1960-63 wikarym był ks. Józef Brzęk. Od 1963-67 roku wikariuszem parafii był ks. Jan Zając, póżniejszy Ojciec Duchowny a następnie od 1984r. Rektor Krakowskiego Seminarium Duchownego, a od 15 września 2004r. został wyświęcony na biskupa pomocniczego diecezji krakowskiej. Od 1967 do 1980 roku wikariuszem był ks. Andrzej Kuliga. Rok 1968 – „Największym wydarzeniem było Nawiedzenie Matki Bożej Jasnogórsiej.” Nawiedzenie przypadło na 2-3 czerwca, na Zielone Świątki. Nawiedzeniu towarzyszyła również wizyta ks. kardynała Karola Wojtyły który wygłosił kazanie. Obraz przybył do Międzybrodzia z Żywca, zaś Międzybrodzie przekazało go Łękawicy.
„Rok 1969 był początkiem wielkich przemian. Spokojne i zaciszne Międzybrodzie Żywieckie spotkało się z wieloma problemami. W marcu 1969r. rozpoczęto budowę Elektrowni Porąbka-Żar. Na górę Żar wybudowano drogę. Wiele rodzin przesiedlono do Kóz. Na Sole zbudowano most, dla pracowników Elektrowni zbudowano Domki Jednorodzinne i Bloki, dla robotników i różnych firm budowlanych zbudowano hotele robotnicze. Do parafii przybyła wielka liczba ludności napływowej: ludzi wykształconych i prostych robotników, fachowców i dorobkowiczów, wierzących i obojętnych religijnie.”
Od 1970 do 1975 roku wikariuszem parafii był ks. Edward Cygal za przyczyna to którego zakupiono do kościoła organy. Elektromagnetyczne, 23 głosowe organy zostały uroczyście poświęcone 28.11.1976r.
1 i 2 września 1973r. ks. kardynał Karol Wojtyła wizytował naszą parafię. W pierwszym dniu udzielił sakramentu bierzmowania 150 kandydatom, zaś drugioego 140. Razem z ks. kardynałem przybył do parafii m.in. ks. Jan Zając – ówczesny Ojciec Duchowny WSD w Krakowie.
W roku 1975 ks. Edwarda Cygala zastąpił na stanowisku wikarego ks. Zygmunt Kuźma który pozostał wikariuszem aż do 1980r. 22 lipca 1975r. uroczystego poświęcenia nowego tabernakulum ufundowanego przez P. Jana i Ludwikę Omastów z Tresnej dokonał ks. prałat Jan Banaś z Międzybrodzia Bialskiego.
Fragment dokumentu parafialnego z roku 1977 : „Roku Pańskiego 1977 dnia 26 czerwca, ja Stanisła Smoleński, Biskup Pomocniczy Krakowski, poświęciłem ten kościół i ołtarz na cześć Najświętszej Maryi Panny Nieustającej Pomocy i zamknąłem w nim relikwie św. Stanisława Biskupa i Męczennika, a wszystkim wiernym Chrystusowi, którzy Go dziś nawiedzą, udzielam ospustu zupełnego stosownie do zwyczaju Kościoła Świętego.”
9 maja 1978r. ks. bp. Stanisław Smoleński wizytował parafię oraz udzielił sakramentu bierzmowania. W tym też roki dnia 16 października Kard. Karol Wojtyła został obrany Papieżem i przybrał imię Jan Paweł II
W 1980r. z parafią rozstał się ks. Zygmunt Kuźma a w jego miejsce wikariuszem został ks. Piotr Sieja który pełnił tę funkcję do 8 września 1984r.
8 maja 1981r. Józef Orawczak przyjął święcenia diakonatu. W tym też roku Ks. Biskup Stanisław Smoleński udzielił sakramentu bierzmowania.
Kronikarz nie pomija także bardzo ważnych wydarzeń jakimi było przeprowadzenie 13 maja zamachu na Ojca św. oraz odejścia z tego świata dnia 28 maja Prymasa Polski Ks. Kard. Stefana Wyszyńskiego.
„13 grudzień – ogłoszenie stanu wojennego. Uwięzienie członków „Solidarmości”. W barakach obok pompowni gromadzi się coraz więcej internowanych działaczy „Solidarności”. Opiekę duszpasterską Kuria zaleciła ks. Władysławowi Fidelusowi, proboszczowi z Żywca.”
Rok 1982 był czasem przemian personalnych w parafii. Ks. Jana Hojdysa który proboszczem był od 1947r. czyli 35 lat, zastąpił ks. Franciszek Juchas. Ks. Jan Hojdys „wśród kapłanów znany była z nieprzeciętnego humoru, z inteligencji, umijętności trafnych ocen, artysta – malarz. Więcej, niż skromnie żyjący. Ks. Jan Hojdys pochodził z Wadowic i z dumą wspominał, że Jan Paweł II jeszcze jako student usługiwał przy nim do Mszy św. Kronikarz mówi, że „był człowiekiem wrażliwym”. Dbał o parafię i faktycznie ją pokochał.
Dzień przed odpustem tj. w sobotę 26.06.1982r. do parafii przybył nowy proboszcz Ks. Franciszek Juchas, były wikariusz parafii św. Mikołaja w Krakowie.
Z inicjatywy ks. Piotra Sieji – wikariusza – budynek gospodarczo dziś zwany wikarówką postanowiono zaadaptować na dom katechetyczny wraz z mieszkaniami. Brak fachowców spowodował, że nowy proboszcz musiał sprowadzić górali z pod Zakopanego by nakryli go dachem. Do budowy użyto pustaków które były „z wielkim oporem” wyrabiane przez parafian przy kościele. Z myślą która w przyszłości została zmaterializowana część pustaków przewieziono do Czernichowa gdzie zakupiono działkę o powierzchni 15 arów na której miała w przyszłości stanąć kaplica i punkt katechetyczny – dziś jest już kościół oraz istnieje osobna parafia.
26 sierpnia w Święto Matki Bożej Częstochowskiej odbyła się uroczysta procesja z obrazem po parafii.
Z racji nowego roku szkolnego katechetką została s. Maria Laskus – orionistka, a organistką została s. Klara Konior, również orionistka. Obie mieszkały w Międzybrodziu Bialskim w oriońskiej placówce.
Z okazji kanonizacji bł. Maksymiliana Kolbe, z diecezji krakowskiej do Watykanu dnia 10 października wyjechała pielgrzymka 7 autokarów, a wśród nich był ks. Franciszek Juchas. W tym też roku zainicjowano nabożeństwo ku czci Matki Bożej zwane Nowenną Nieustanną oraz zakupiono nowy obraz do kruchty z wizerunkiem MB Nieustającej Pomocy.
16 maja 1982r. diakon Józef Orawczak na Wawelu z rąk ks. kard. Franciszka Macharskiego otrzymał święcenia kapłańskie, zaś prymicje odbyły się 23 maja.
22 maja 1983r. diakon Michał Kliś w katedrze Wawelskiej z rąk JE. ks. kardynała Franciszka Macharskiego otrzymał święcenia kapłańskie, Mszę św. prymicyjną odprawił w macierzystej parafii
29 maja, kazanie wygłosił ks. Władysław Fidelus – proboszcz parafii katedralnej w Żywcu.
„Dni 16 do 23 czerwca były dla Polski dniami szczęścia i radości.
Do Ojczyzny bowiem przybył drogi Ojciec św. Jan Paweł II.” Jak odnotowuje kronikarz, sporo liczba parafian udaje się na spotkanie z papieżem.
Z okazji 600 lecia obrazu Matki Bożej Częstochowskiej po Polsce „wędruje” obraz, który 26 sierpnia przejzeżdza z Żywca do Kęt. Jubileusze ten i związane z nim uroczystości i „podróżowanie” obrazu jest dla ludzi głębikim przeżyciem religijnym. Drogi którymi ma przemierzyć obraz są udekorowane kwiatami i girlandami, zaś ludzie śpiewają pieśni.
Ks. bp. Stanisław Smoleński udzielił sakramentu bierzmowania dnia 22 września 113 osobom, oraz poświęcił stacje Drogi Krzyżowej wykonane z lipowego drzewa przez ludowego artyste z Tresnej – Augustyna Szwajcę.
W Zduńskiej Woli 6 listopada, Edward Laszczak z Czernichowa będący członkiem Zgromadzenia Księży Orionistów otrzymuje święcenia diakonatu.
Kronikarz podaje niejako podsumowanie całego roku : „Na przestrzeni całego roku 1983 dokonano wielu prac: odremontowano dzwonnicę w Tresnej u Krempli, Kapliczkę w Czernichowie, za mostem. W kościele zmieniono głośniki, poprawiono organy, z terenu przykościelnego wykarczowano gęsto rosnące topole, do nowego budynku doprowadzono wodę, zainstalowano centralne ogrzewanie, uporządkowano u notariusza, w gmachu sądu w Żywcu sprawy majątkowe parafii, porządkowane nadal są sprawy kancelaryjne. W nowym budynku przygotowano 2 pokoje z łazienką dla proboszcza emeryta Ks. Jana Hojdysa, by nie tułał się po parafii. Zamieszkania nie przyjął. Zamieszkał w Wadowicach. Rok 1983 był rokiem urodzajnym, za co Bogu niech będą dzięki.”
5 lutego 1984r. w podwarszawskim Łaźniewie diakon Edward Laszczak z rąk Arcybiskupa Bronisława Dąbrowskiego otrzymał święcenia kapłańskie. Mszę ś. prymicyjną odprawił 12 lutego a kazanie wygłosił ks. Jan Zając – były wikariusz parafii w Międzybrodziu Żywieckiem.
„21 marca parafia Międzybrodzie Bialskie okryła się żałobą. Zmarł bowiem długoletni jej proboszcz Ks. Prałat Jan Banaś. Proboszczej tej parafii był 47 lat. Nowym proboszczem został ks. Jan Wodniak, były kapelan księdza kardynała.”
W dniu odpustu, tj. 1 lipca Mszę św. odpustową celebrował ks. Jan Wodniak, zaś kazanie wygłosił ks. Michał Kliś, poświęcono również 3 nowe ornaty ufundowane przez róże różańcowe.
Ks. Tadeusz Wolf 15 lipca obchodził 25-lecie kapłaństwa. Również w lipcu firma Jurczyka z Porąbku otynkowała wikarówkę.
Od 18 sierpnia do 17 września odbywał w parafii praktykę diakon Józef Szlaga z Raby Niżnej.
8 września ks. bp. Stanisław Smoleński przeniósł dotychczasowego wikariusza – ks. Piotra Sieję na stanowisko wikarego do Jaworzna-Jelenia. Do parafii przybył zaś wikary z Jaworzna-Jelenia, ks. Zdzisław Brońka.
„We wrześniu do Krakowskiego Seminarium Duchownego wstąpił z wyższym wykształceniem, inż. Kazimierz Kijas (…)”
Z dniem 1 września ks. kardynał zwolnił parafię z posługi w Domu Pomocy Społecznej, zaś powierzył opiekę nad nim Orionistą z Międzybrodzia Bialskiego. Siostrę Marię 17 października potrącił samochód – wina kierowcy.
„Cała Ojczyzna zostaje wstrząśnięta wydarzeniem z nocy 19 na 20 października. W sposób okrutny zamordowany został ks. Jerzy Popiełuszko. Dokonali tego czynu pracownicy Ministerstwa Spraw Wewnętrznych. Sąd nad sprawcami stał się okazją ataku na Kościół, co z oburzeniem zostało przez ludzi przyjęte.
W październiku przymocowany do frontowej ściany kościoła krzyż z lipowego drzewa, wykonany przez rzeźbiarza Augustyna Szwajcę, który również wykonał ludową szopkę Bożonarodzeniową.
Jesienią wykonano odwodnienie z rynien, co miało zachamować zagrzybienie kościoła. Wykonano postawiono również płot od stron siąsiadujących działek.
20 kubików drzewa które parafia otrzymała od „Spółki leśnej”, zostały zagospodarowane na boazerię do kościoła. Wielu parafian chętnie pomagało przy obróbce drzewa.
Zostaje powołany komitet mający zając się budową kaplicy z punktem katechetycznym w Czernichowie. Parafia gromadzi fundusze na ten cel. Choć nie wszyscy parafianie są przekonani co do tej idei.
W roku 1985 ważnym wydarzeniem dla całego Kościoła w Polsce był tzw. proces Toruński, w którym brali udział mordercy ks. Jerzego Popiełuszki. Jednak środki masowego przekazu podporządkowane władzy komunistycznej przypuszczały ataki na wspólnotę Kościoła oraz szczególnie na hierarchów i wspólnoty religijne jak np. oaza. Wtedy to „Gość Niedzielny” choć cenzurowany nabiera znaczenia jako tygodnik katolicki nisący nowe wiadomości.
Rekolekcje parafialne poprowadził ks. prałat Jan Zając będący Rektorem Krakowskiego Seminarium Duchownego, jak i również byłym wikariuszem tej parafii.
Od 1 do 2 czerwca trwała wizytacja ks. bp. Stanisława Smoleńskiego. Owocem wizytacji było bierzmowanie które dotknęło około 100 osób.
Urząd Wojewódzki w Bielsku Białej w sierpniu wydał zgodę dla parafii na budowę kaplicy w Czernichowie. We wrześniu rozpoczęto prace.
Diakon Jan Kurdas z Juszczyna w dniach od 24 sierpnia do 21 września odbywał w parafii praktykę. Zmiany personalne dosięgły parafię początkiem września, wtedy to ks. Zdzisław Brońka po rocznym pobycie został przeniesiony do Krzeszowa. Zastąpił go ks. Antoni Wróblewski przeniesiony z Wieprza (k. Andrychowa) a pochodzący z Krzęcina. Do parafii przybyła również s. Emilia Malich, która zastąpiła dotychczasową organistkę s. Klarę Konior i katechetkę, s. Marię Laskus.
Do seminarium wstapili również : Krzysztof Dudziak z Międzybrodzia i Dariusz Zoń z Tresnej.
Z okazji Barbórki poświęcono wykonaną przez artystę Augustyna Szwajcę figurkę św. Barbary.
18 maja 1986r. do Pierwszej Komunii św. przystąpiło 56 dzieci.
Odpust parafialny przypadł na Święto Św. Piotra i Pawła w dniu 29 czerwca. Mszę św. odpustową celebrował dziekan dekanatu kęckiego, ks. prałat Ferdynand Bochaczyk, zaś słowo Boże wygłosił proboszcz z Czańca, ks. Filip Piotrowski.
W wakacje oprócz obozu dzieci z NRD i mnóstwa wczasowiczów, zatrzymuje się również pielgrzymka w ilości 500 osób. Jest to pielgrzymka narkomanów którzy nawet chętnie zostają przyjęci na nocleg. Pielgrzymka zmierza ze Szczyrku do Częstochowy kierowana przez salezjana ks. Szpaka z Przemyśla, zaś zorganizowana jest przez Ogólnopolskie Duszpasterstwo Młodzieży.
Kościół w Polsce od września włącza się w przygotowania do II Kongresu Eucharystycznego, który odbędzie się w czerwcu 1987r. W każdą trzecią środę miesiąca w naszym kościele odbywa się adoracja Najświętszego Sakramentu.
„Dnia 6 sierpnia parafia otrzymała zezwolenie na rozpoczęcie prac przy budowie kaplicy z punktem katechetycznym w Czernichowie. Zezwolenie obejmowało jedynie zgodę na prace przyziemne. Dnia 25 października przyszła ostatecznie zgoda na prowadzenie całości budowy kaplicy i punktu katechetycznego.”
Kronikarz rok ten uznaje za udany i wylicza inwestycje i zakupy których dokonano : kupiono baldachim i dwie pozłacane cyboria (puszki) na komunikanty, założono witraż w kształcie rozety na chórze, dokonano przebudowy i powiększenie zakrystii a górnicy ufundowali sztandar i ornat ze św. Barbarą. A także co najważniejsze, postawiono ogrodzenie wokół kościoła i plebanii od strony drogi. Wykorzystane do budowy ogrodzenia granitowe kamienie pochodzą z rzeki Białki koło Dąbna, zaś „elementy metalowe wykonał ślusarz z Wieprza k./Żywca pan Leon Polak. Zakupiono również nowe meble do zakrystii i salki katechetycznej.
Rok 1987 rozpoczął się od radosnej nowiny – zaplanowanej na czerwiec pielgrzymki Jana Pawła II do Ojczyzny. Z tego powodu w każdą trzecią środa miesiąca aż do czerwca parafianie gromadzili się na całodziennej adoracji Najświętszego Sakramentu.
Końcem stycznia zamontowano dębowe drzwi wejściowe.
Na okres Wielkiego Postu przybył do parafii na praktykę diakon Zbigniew Płachta z Zakliczyna. W czerwcu nasi parafianie wyruszyli na spotkanie z Ojcem Świętym – jak odnotowuje kronikarz: „Trzeba zaznaczyć, że uczestnicy tych uroczystości skarżyli się na złośliwość, ośmieszenie (…) ze strony władz porządkowych. W Tarnowie pielgrzymi musieli pozostawić autobus przeszło 20 km od miejsca uroczystości i kierowani byli bezsensownymi drogami na spotkanie z Ojcem św”.
Problemem z jakim borykała się w tamtym czasie parafia była budowa Punktu Katechetycznego w Czernichowie. Kronikarz odnotowuje, że parafianie z poza Międzybrodzia niechętnie brali udział w tym przedsięwzięciu. Dopiero mocne słowa proboszcza motywowały ich do zaangażowania. Ks. Proboszcz organizował wszystko: od drobnych rzeczy i spraw po te najbardziej istotne.
23 sierpnia na parafię skierowany został nowy ks. wikariusz – ks. Wiesław Maciaszek- został przeniesiony z Niegowici, pochodzi z Bystrej Podhalańskiej, który zastąpił pracującego w przez 2 lata ks. Antoniego Wróblewskiego – przeszedł do parafii w Jaworznie – Osiedle Stałe.
Wielkim wydarzeniem w życiu naszej wspólnoty były Misje prowadzone przez Księży Sercanów – ks. Czesława Blocha i ks. Wisława Pietrzaka. Jak wynika z relacji kronikarza, pobudziły serca parafian. Przyczyną tego był charyzmat misjonarzy. Sednem tego wydarzenia była intronizacja obrazu Najświętszego Serca Pana Jezusa w każdej rodzinie. Postawiono również krzyż misyjny przy kościele na którym widnieje hasło przewodnie II Kongresu Eucharystycznego zaczerpnięte z Ewangelii – „Do końca nas umiłował”.
145 osób przyjęło sakrament bierzmowania z rąk Ks. Bp Kazimierza Górnego w dnia 15 października.
W Uroczystość Chrystusa Króla Wszechświata w dniu 25 listopada odbyło się liczenie wiernych. Łącznie 1385 osób przybyło w tym dniu na Msze Św. zaś Najświętszy Sakrament przyjęło 323 wiernych.
„Wraz z pierwszą niedzielą adwentu, rozpoczęło się w parafii nawiedzanie rodzin przez 2 obrazy Matki Bożej Częstochowskiej. […] Matka Boża wnosi pokój, pociechę, otuchę i nadzieje”.
1 i 6 stycznia 1988 r. oaza młodzieżowa działająca w parafii, wystawiła misterium bożonarodzeniowe. Zostało ciepło przyjęte przez wspólnotę parafialną i można zaliczyć je do bardzo udanych. Wspólnota ta wykazywała się dużym zaangażowaniem w życiu społecznym naszej miejscowości. 3 stycznia wraz z ks. wikarym udali się do Państwowego Domu Pomocy Społecznej gdzie sprawowana była Msza św. którą oazowicze uświetnili śpiewem. „Oaza młodych wniosła do tego smutnego Domu, swą obecnością u wystąpieniem wiele radości, co dało się wyczuć i widzieć w czasie Mszy Św. jak tez w dniu 14 I w czasie wystawienia u nich także misterium bożonarodzeniowego. Uczestniczyli również w „Dniu Seniora” wraz z ks. Juchasem – proboszczem.
Dnia 21 litego przybył do naszej wspólnoty na miesięczne praktyki diakon Jacek Miodek z Trzebini.
Zaangażowanie w życie społeczne i duchowe w Kronice Parafialnej jest bardzo eksponowane. Kronikarz po raz kolejny wskazuje na zaangażowanie młodzieży oazowej. 11 marca wystawili misterium o dzieciach nienarodzonych – „[…] co wywołało głęboki oddźwięk w sercach parafian”. 30 marca po raz kolejny oaza wystawiła misterium, tym razem Wielkopostne. W całość bardzo angażował się diakon Jacek Miodek.
Młodzież z naszej wspólnoty brała w dniach od 3 do 5 czerwca udział w pieszej pielgrzymce do Kalwarii Zebrzydowskiej.
14 sierpnia pożegnano siostrę Emilię – organistkę i katechetkę.
17 sierpnia parafianie podziękowali dotychczasowemu proboszczowi – ks. Juchasowi oraz wikaremu – ks. Wiesławowi Maciaszku za ich owocną i wytrwałą pracę i wkład w życie Kościoła lokalnego. Wolą Kurii Biskupiej zostali przeniesieni do innych placówek.
18 sierpnia Janusz Nowak wstąpił do Zgromadzenia Księży Orionistów.
” 20 VIII o godz.18.00 Uroczyste powitanie nowych Księży skierowanych przez Kurię do pracy duszpasterskiej w naszej parafii w Międzybrodziu Żywieckim. Jest to ks. proboszcz Józef Ślusarczyk i ks. wikariusz Roland Hopciaś”.
Nasza parafia była pierwszą placówką do której skierowano ks. Rolanda – został opiekunem oazy. Uruchomiono również bibliotekę parafialną za którą odpowiedzialność wzięła Anna Madej z oazy.
W 1989 roku odmalowano kościół oraz na ścianach założono boazerie, zamontowano boczne ławki przy ścianach oraz zakupiono nową ambonę i założono witraże.
11 lutego do parafii na miesięczną praktykę duszpasterską przybył diakon Adam Sczygieł.
18 marca ks. proboszcz Józef Ślusarczyk razem z parafianami świętował 25-cio lecie kapłaństwa.
Zakupiono obrazy Jezusa Miłosiernego i św. Józefa – które są obecnie umieszczone w bocznych ołtarzach. Zostały namalowane przez Panią Janinę Piznal – parafiankę.
28 czerwca wspólnota przeżywała prymicje rodaka – ks. Kazimierza Kijasa. Cała wspólnota zaangażowała się by ten dzień jak najlepiej zapisał się w pamięci zarówno nowego prezbitera jak i nas samych.
4 czerwca przeżywano kolejną Mszę prymicyjną – „Bo oto ks. Adam Szczygieł który miał u nas w lutym praktykę duszpasterską zapragnął z nami podzielić się swą radością i pobłogosławić ludziom i młodzieży których polubił w czasie swojego pobytu w naszej parafii (…)”.
25 czerwca do parafii przybył były ks. proboszcz Jan Hojdys by wraz ze swoją -formalnie byłą, lecz myślę, że można powiedzieć: obecną duchowo- parafią świętować Jubileusz 50 lat kapłaństwa. „Jubilat dostojny ze wzruszeniem błogosławił ukochanym przez siebie wszystkim parafianom których musiał opuścić ze względu na zdrowie”.
Ks. proboszcz wprowadził w popołudniową Mszę św. wraz z Koronką do Miłosierdzia Bożego w pierwsze czwartki miesiąca.
14 października Jego Eminencja Ksiądz Kardynał metropolita Krakowski przybył do naszej wspólnoty parafialnej z okazji poświęcenia i wmurowania kamienia węgielnego pod kaplicę w Czernichowie.
W lutym 1990 roku przybył do parafii na praktyki diakon Andrzej Rafacz z parafii w Miętustwie.
19 maja uroczyście przyjęto Ks. Biskupa udzielającego sakramentu bierzmowania i wizytującego parafię. Odwiedził również Czernichów i doglądał prac budowlanych tamtejszej kaplcy.
Oaza pod opieką ks. Rolanda Hociasia wyruszyła do Kalwarii Zebrzydowskiej w pieszej pielgrzymce.
„W tym roku w naszym kościele zostały ufundowane przez ofiarodawców trzy piękne witraże, oraz nowa chrzcielnica i żyrandole kościelne”.
16 lutego 1991 r. przybył do parafii na praktykę wielkopostną diakon Andrzej Sasuła.
„W marcu 1991 r. rozpoczyna się generalny remont starej plebani. […] Trzeba wyburzyć część starych murów i ścian, podnieść dach i dobudować kondygnację”. Do uroczystości lokalnego Kościoła jaką jest I Komunia dzieci, wikarówka została otynkowana i zamontowano na niej rynny.
Do I Komunii Św. 12 maja przystąpiło 50 dzieci. Darem rodziców dzieci które przystąpiły do Komunii Św. jest nowy dywan przed ołtarz główny i 500 000 zł.
18 maja na Wawelu klerycy pochodzący z naszej wspólnoty parafialnej – Krzysztof Dudziak i Dariusz Zoń, otrzymali święcenia kapłańskie z rąk Jego Eminencji Księdza Kardynała Metropolity Krakowskiego Franciszka Macharskiego. 19 maja odprawili oni koncelebrowaną wraz z byłym proboszczem – ks. Franciszkiem Juchasem Mszę Św.
26 maja Mszę prymicyjną odprawia ks. Andrzej Sasuła, kleryk będący wcześniej na praktykach w naszej parafii.
21 sierpnia pożegnano dotychczasowego wikariusza ks.Rolanda. Jego osobowość i charyzma bardzo dobrze zapisały się w historii naszej parafii. Jako bardzo pracowity ksiądz, podjął wiele inicjatyw by animizować życie parafian. Będąc opiekunem oazy i opiekując się młodzieżą dał się poznać jako zatroskany o rozwój duchowy, intelektualny, kulturowy i społeczny duszpasterz. Słowa te nie są gloryfikacją osoby, a oddaniem rzeczywistości którą owocne współtworzył. Ks. Roland został przeniesiony do Jabłonki na Orawie.
Już 24 sierpnia został skierowany nowy wikariusz – ks. Andrzej Woźniak. Pochodzi z Wieliczki a nasza parafia jest pierwszą placówką po święceniach która została mu wyznaczona.
„Konie wakacji zbiega się ze śmiercią naszego dawnego proboszcza ks. Jana Hojdysa.
29 sierpnia liczni przedstawiciele naszej parafii uczestniczą w ostatniej drodze owego proboszcza. Pogrzeb i uroczystości odbywają się w Wadowicach. Mszy św. żałobnej przewodniczy Metropolita Krakowski Kardynał Franciszek Macharski”.
17 listopada zmarł wieloletni kościelny Jan Orawczak. Został pochowany 20 listopada.
30 listopada został poświęcony oddany do użytku gazociąg który objął całą miejscowość.
Początek roku 1992 upływa pod znakiem aktywności duszpasterskiej i ewangelizacji.
25 marca Jan Paweł II wydaje bullę Totus Tuus Poloniae Populus która wprowadza zmiany w dotychczasowej administracji kościelnej. Z dotychczasowych diecezji zostają wydzielone nowe – zgodnie w potrzebami Kościoła w Polce. Powstaje między innymi diecezja Bielsko-Żywiecka, która jest wydzielona z archidiecezji krakowskiej i diecezji katowickiej. Ordynariuszem zostaje dotychczasowy prałat ks. Tadeusz Rakoczy. 26 kwietnia w bazylice Watykańskiej z rąk Ojca Świętego przyjmuje sakrę biskupią. Biskupem pomocniczym został Ks. Bp Janusz Zimniak.
Ks. proboszcz przed Świętami Wielkanocnymi przeprowadził się w Domu Katechetycznego (wikarówki) na odremontowaną plebanię. Koszt przebudowy wyniósł 150 000 000 zł. Parafianie byli bardzo zaangażowani w prace remontowe.
Rodzice dzieci przyjmujących I Komunię Św. zakupili nowe rynny do Kościoła.
Zakupiono nowy wyświetlacz – z 1 miliona złotych ofiarowanych przez pewną rodzinę jak i 600 000 zł. Dołożonych przez ks. proboszcza.
Przed I Komunią Św. zarządzono malowanie ogrodzenia. Spotkało się to z oddźwiękiem wśród parafian – prace zostały przeprowadzone sprawnie. Wymieniono rynny na kościele oraz pomalowano dach nad zakrystią.
W Święto Matki Bożej Częstochowskiej zostaje pożegnany dotychczasowy wikary – ks. Andrzej Woźniak. Zostaje skierowany przez kurię do Czechowic – „Oaza i wierni zgotowali sympatycznemu ks. Andrzejowi miłe i serdeczne pożegnanie”. Ks. Andrzej Woźniak był ostatnim wikarym w naszej parafii.
Od września jedynym kapłanem sprawującym posługę w naszej parafii jest ks. proboszcz. Czarnichów wyodrębnił się z naszej parafii, stał się nową placówką na którą skierowany został przez Ks. Biskupa Tadeusza Rakoczego – ks. Władysław Kubasiak.
„Z dniem 8 grudnia 1992r. Ks. Biskup Tadeusz Rakoczy ustanawia tymczasową parafię pod wezwaniem M.B. Częstochowskiej w Czernichowie. Ks. proboszczem mianuje Władysława Kubasiaka. Nowa parafia będzie prowadzić swoje księgi parafialne itd.”.
W tym roku do Wyższego Seminarium Duchownego w Krakowie wstąpił nasz parafianin: Wojciech Pastwa.
3 marca 1993 r. sakramentu bierzmowania udzielił 60 osobom Ordynariusz nowopowstałej diecezji – Ks. Bp Tadeusz Rakoczy. W marcu ofiarowano również do kościoła dwie nowe pateny i drabiny ufundowane przez Wspólnotę Leśną.
Przed I Komunią Św. rodzice dzieci pomalowali dach nad zakrystią oraz dach na wieży kościelnej. 23 maja I Komunię przyjęło 29 dzieci. Z tej okazji rodzice ufundowali nowy mszał oraz zegar kwarcowy z wizerunkiem Jezusa.
Z początkiem roku 1994 w parafii rozpoczęła pracę nowa organistka – Pani Katarzyna Sadlik.
Zakupiono przenośne głośniki z zasilaczem i mikrofonem za ok. 10 000 zł. Fundatorem okazali się rodzice dzieci komunijnych którzy wykonali również szereg prac porządkowych wokół i w kościele. 22 maja odbyła się I Komunia Św.
We wrześniu przeprowadzono zbiórkę funduszy na kostkę brukową z której ułożono drogę na wikarówkę.
Do I Komunii Św. 3 maja 1995 przystąpiło 20 dzieci.
17 czerwca do sakramentu bierzmowania którego szafarzem był Ks. Bp Tadeusz Rakoczy przystąpiło 60 osób.
1 listopada poświęcono nową kaplicę na cmentarzu.
2 maja 1996 roku odbyła się I Komunia Św. Darem rodziców owych dzieci były prace porządkowe przy kościele jak i odnowienie – pozłocenie tabernakulum.
2 czerwca odbyła się Msza Św. prymicyjna naszego rodaka ks. Janusza Nowaka – orionisty.
Przed odpustem parafialnym który zbiegł się z 60 rocznicą budowy kościoła, zarządzono odnowienie organów. Wymagało to ofiarności wiernych. Wyliczono, że koszty renowacji zostaną pokryte jeśli każda rodzina złoży 2000 zł.
Już 4 sierpnia odbył się koncert na odrestaurowanych organach a wykonawcą był „[…] wybitny organista z Krakowa – Marek Stefański”.
Początkiem lutego 1997r. „[…] zorganizował ks. proboszcz wraz z lektorami i p. J. Piznalem odnowienie prezbiterium kościoła. Odnowie poddano kilkadziesiąt gwiazdek okalających postać Matki Bożej Nieustającej Pomocy. Oczyszczono także jej postać i całe prezbiterium”.
22 czerwca odbywały się uroczystości Jubileuszowe – 50-lecie powstania parafii w Międzybrodziu Żywieckim. „W czasie uroczystości zostanie poświęcona Grota ku czci NMP z Lourdes, wybudowana dla upamiętnienia 46 Międzynarodowego Kongresu Eucharystycznego we Wrocławiu”. Z tej też okazji księża wywodzący się z naszej parafii ofiarowali do świątyni srebrny kielich, Róże Różańcowe obrusy i bieliznę kielichową, zaś pracownicy Elektrowni Cyborium (puszkę na Najświętszy Sakrament) i patenę.
Wtedy też powzięto myśl o budowie dzwonnicy na 3 dzwony – „W czasie uroczystości odpustowych zebrano sporą sumę pieniędzy, która pozwoli realizację tego przedsięwzięcia. Każda z rodzin zobowiązuje się wpłacić 100 zł, a młodzież pracująca i emeryci po 50 zł.
Końcem października wykonano pierwsze wykopy pod dzwonnice. Dzwony zamówiono w pracowni Ludwisarskiej w Przemyślu. „[…] cała inwestycja zamknie się kwotą 90 000 zł. Dzwony kosztują 50 000 zł a dzwonnica wraz z napędem elektrycznym 40 000 zł. Dwa dzwony zostały ufundowane. Parafianie z elektrowni dali wkład w wysokości około 20 000 zł. Pozostaje do zapłacenia 1 dzwon – największy pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny Nieustającej Pomocy z napisem: „Ten dzwon został ufundowany N.M.P.N.P. przez wieczne serca parafian”. Za ten dzwon wraz z transportem zapłacimy ponad 25 000 zł Koszt dzwonnicy – (transport, dźwig, słupy, beton, zadaszenie, oraz wiele innych drobniejszych prac) wyniesie 18 000 zł. (…). Parafię kosztuje praktycznie tylko dzwon 25 000 zł oraz 18 000 zł dzwonnica + napęd elektryczny, co stanowi razem kwotę 43 000 zł. Ze składek parafian w czerwcu i grudniu uzbierano 38 000 zł […] Trzeba podkreślić wielką ofiarność parafian, gdyż bez tej ofiarności trudno byłoby sprostać tym wydatkom.” – byłoby to niemożliwe. Przed Bożym Narodzeniem zainstalowano zadaszenie dzwonnicy.
Tomasz Chamera